Dag 10 Death Vally - Reisverslag uit Death Valley Junction, Verenigde Staten van Lieke Slottje - WaarBenJij.nu Dag 10 Death Vally - Reisverslag uit Death Valley Junction, Verenigde Staten van Lieke Slottje - WaarBenJij.nu

Dag 10 Death Vally

Door: Lieke & Jordy

Blijf op de hoogte en volg Lieke

15 Juni 2016 | Verenigde Staten, Death Valley Junction

Dag 10:


Op ons dooie gemak zijn we opgestaan en hebben we ons klaar gemaakt voor een nieuwe autorit.
Ditmaal was onze nieuwe bestemming Death Vally. We hebben een erg gezellige tijd gehad in Vegas en uiteindelijk hebben we deze stop meer gebruikt om extra te relaxen in plaats van heel veel te bezichtigen.

We moesten ongeveer 3 en een half uur rijden om in Death vally aan te komen.
Na een lange autorit kwamen we uiteindelijk in Death Vally aan. Het landschap is weer volledig veranderd en zoals verwacht was er niks anders dan woestijn, droogte en heel veel zon. Rond een uurtje of 16:00 uur kwamen we aan bij ons nieuwe logeer adres. Ditmaal sliepen we op een Ranch wat midden in de woestijn natuurlijk gaaf is. Wat ons opviel was dat het super super heet was. Uiteindelijk gaf de thermometer rond de 46 graden aan. De warmte hier was totaal anders en heel benauwd. Nadat we onze spullen in de kamer hadden gedumpt besloten we dat we alvast wat van Death Vally wilden zien aangezien we hier maar 1 dag hebben. Met genoeg water op zak en een kaartje van Death vally gingen we op weg. Al snel kwamen we wat intressante punten tegen en zijn we begonnen met het volgen van de verkeersbordjes die ons naar het punt genaamd Badwater leiden.

Badwater was eigenlijk een hele grote witte vlakte gemaakt van zout. Nadat we de auto hadden neergezet besloten we het stuk te lopen om vervolgens midden op de vlakte te belanden.
Nou ik kan nu in elk geval vertelllen hoe het voelt als je binnen 5 minuten uitdroogt. Ik denk wat we maar 500 m moesten lopen om op de vlakte te komen. Al snel merkte ik dat mijn hartslag heel hoog werd en begon ik het benauwd te krijgen. Mijn lippen werden droog. Beiden hadden we een aantal flesjes water mee omdat de zon heel sterk was. Het gekke aan Death vally was dat het ontzettend hard waaide. Echter is dit geen lekkere wind aangezien de wind heel warm is. Het voelt net of je door de wind van een fohn loopt. Al snel merkte ik dat ik druk voelde op mijn borst en dat ik heel erg aan het zweten was. Eenmaal op de vlakte maakte we wat foto’s.

Toen ik merkte dat ik echt een hoge hartslag had informeerde ik Jordy en vertelde ik hem dat ik snel naar de auto wilden omdat ik mij niet helemaal lekker voelde. Het leek of de tocht terug naar de auto een eeuwigheid duurde. Ik begon steeds sneller te lopen. Hoe kon het toch zijn dat ik hier alleen last van had. Jordy leek nergens last van te hebben en eenmaal in de auto ben ik er bijna in gesprongen en had ik de Airco op de hoogste stand aangezet. In de spiegel van de auto zag ik dat mijn hoofd steeds roder werd en het zweet gutste over mijn hoofd. Al snel had ik door dat ik niet de enige was, naast onze auto stond nog een auto geparkeerd waar ook een jong koppel in stapte. Aan het gezicht van de vrouw zag ik dat het met haar ook niet helemaal top ging. Gelukkig werkte de airco verkoelend en heb ik nog een zakjes chips weggewerkt om wat zouts in mijn lichaam te krijgen.

Uiteindelijk ging het steeds beter met mij en kwam ik weer op adem en tot rust. Echt ontzettend bizar om dit mee te maken. We hebben denk ik nog niet eens 10 minuten gelopen of het ging al bijna mis. Nadat ik tot rust was gekomen hebben we de auto weer gestart en zijn we verder gereden naar het volgens punt. Al snel zagen we een bordje met natural bridge. Een weg van grind leiden ons vervolgens naar de natural bridge waar we vervolgens even hebben gekeken.

Na dit punt zijn we vervolgens een stuk terug gereden om daar het volgende bordje te spotten met artist’s drive. Dit was een prachtige route dwars door de bergen en dwars door alle gesteente. Echt prachtig en een mooi afsluiten van onze rondrit van vandaag door Death Vally.

We zijn terug gereden naar onze kamer om vervolgens een hapje te eten in het restaurant op de ranch. Na ons diner zijn we terug gegaan naar de kamer waar we beiden op even heerlijk gerelaxt hebben.

Toen het uiteindelijk donker was en Jordy en ik het vandaag meerdere malen over slangen hadden riep Jordy mij naar het balkon. Vanaf het terras keken we uit op de golfbaan van de ranch. Jordy wees in de verte en vroeg aan mij of dat geen slangen waren. Ik heb vervolgens mijn zaklampje gepakt en geprobeerd de objecten in beeld te brengen.

Tot we beide tot de conclusie kwamen dat het daadwerkelijk om slangen moesten gaan hebben we uiteindelijk onze Nederlandse benedenburen gewaarschuwd aangezien Jordy de buurman het gras op zag lopen zonder zaklamp. Gek genoeg bleek de benedenbuurman niet zo snel bang te zijn en pakte hij zijn eigen zaklamp. De buurman had echt heel veel lef omdat hij met zijn zaklamp het grasveld opliep richting de slangen.

Wij keken vol ongeloof hoe de buurman steeds dichter bij de slangen kwamen en dacht dat dit nog wel eens verkeerd af kon lopen. Uiteindelijk was er nog geen 2 meter tussen de slangen en de buurman. Tot onze schrik reikte hij met zijn hand naar de slang. Jordy en ik dachten dat deze man echt gek was geworden en hielden onze adem in. Opeens in 1 snelle beweging pakte de man iets op en deed hij net of hij met een slang spartelde. Wij dachten echter dat we 911 moesten bellen voor een slangenbeet.

Tot grote hilariteit bleek het te gaan om stukken blad van de palmboom.. De buurman zei echter dat hij op het laatste moment pas kon zien dat het om blad ging en niet om een slang. Wel zei hij dat hij zelf ook heel erg twijfelde of het wel of geen slang was. We konden er met ze alle heel erg om lachen.

Na deze avontuurlijke gebeurtenis zijn we uiteindelijk weer naar binnen gegaan en heb ik nog een beetje met half open ogen tv gekeken. Uiteindelijk heb ik maar toegegeven aan de moeheid en ben ik naar bed gegaan. Jordy dacht er echter niet zo over. Hij viel telkens in slaap maar hij moest en zou zijn boek lezen..
Hij ondersteunde zelfs zijn hoofd met zijn handen om door te kunnen lezen. Het was geen gezicht en ik had dan ook meerdere malen gezegd dat hij gewoon lekker naar bed moest gaan. Zo eigenwijs als de pest moest en zou hij doorlezen. Tot hij uiteindelijk toegaf aan zijn moeheid.

Morgen zouden Death vally al weer verlaten en zouden we doorrijden naar onze volgende bestemming namelijk Mammoth lakes.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Lieke

Hee lieve allemaal, Zoals vele misschien van jullie al weten vlieg ik 2 oktober 2013 naar Australië om daar 7,5 maand te reizen. Doormiddel van deze blog wil ik jullie zo veel mogelijk op de hoogte houden van alle spannende avonturen die ik daar ga beleven. Ik ga zo veel mogelijk foto's uploaden en zo veel mogelijk schrijven over wat ik allemaal in Australië beleef. Zo maken jullie het stap voor stap allemaal mee en gaat er niks ongezien voorbij! Graag wil ik zeggen dat ik het erg leuk vind dat jullie mij volgen en hoop ik dat jullie mijn avontuur net zo leuk vinden als ik zelf. Spreek jullie allemaal! Liefs, Lieke

Actief sinds 03 Sept. 2013
Verslag gelezen: 110
Totaal aantal bezoekers 13388

Voorgaande reizen:

06 Juni 2016 - 21 Juni 2016

Amerika 2016

02 Oktober 2013 - 21 Maart 2014

Australië 2013-2014

Landen bezocht: