Dag 1: The journey begins!

Hello everybody!

Ik heb samen met Jordy besloten dat het ons leuk lijkt om onze avonturen op papier te zetten.
Net als in Australië ga ik via waarbenjij.nl jullie op de hoogte houden van onze reis in Amerika.


6 juni 2016:

Het was eindelijk zo ver. We gingen naar Amerika, California! We vlogen vandaag via Schiphol, Amsterdam naar Los Angeles. Dit was natuurlijk niet een rechtstreekse vlucht dus daarom vlogen we eerst 10 uur naar Houston om daar over te stappen naar het vliegtuig die ons naar onze eindbestemming zou brengen namelijk LOS ANGELES. We hadden van te voren al in gecheckt dus nu moesten we alleen nog even de bagage afleveren en gingen we ons opmaken voor alle checks.

Hoe leuk om nu zelf een keer aan de balie te staan van de KMAR. Samen gingen we door de No-Q. (dat zijn van die automatische poortjes waar je je paspoort oplegt en vervolgens de camera in kijkt.) Natuurlijk deed mijn poortje er lekker lang over en kreeg ik net als vele een assist scherm. Helaas kwam de collega mij niet bekend voor die in de balie zat. Toen het poortje open ging werd ik bij de KMAR geroepen. De foto in mijn paspoort was nog een oude foto dus waarschijnlijk pakte het systeem de vergelijking niet.

Nadat alles goed was gingen we naar het vliegtuig. Tijdens de vlucht heb ik geprobeerd zo veel mogelijk te slapen. Dit was eigenlijk niet zo moeilijk. Na voldoende slaap heb ik ook nog een aantal nieuwe films gekeken. Eenmaal geland in Houston moesten we onze koffer ophalen om die vervolgens weer in te checken. Aangezien Houston onze eerste plek van inreis was werd daar al de extra controle voor Amerika gedaan. Het was leuk om te zien wat een grote verschillen er zijn tussen de paspoort controle op Schiphol en op het vliegveld van Houston. Ik vond dat wij het in Amsterdam beter voor elkaar hebben! Uiteindelijk konden we weer mee met de volgende vlucht van Houston naar Las Vegas. Deze vlucht duurde ongeveer 3 uur en na het landen werd hier gelukkig niet geklapt…..

Snel het vliegtuig uitgestapt om vervolgens onze bagage te pakken en op de shuttle te wachten die ons naar de autoverhuur zou brengen. Wat ons al opviel in de shuttle is dat het verkeer heeeeeeeel erg druk is op het vliegveld. Gelukkig gingen we snel naar de autoverhuur en daar mochten we dan onze auto kiezen. Ik heb nog nooit zo iets grappigs mee gemaakt. Er zijn dus mensen die daar werken die de auto’s vanuit de garage naar boven rijden, voor je klaar zetten. Er staan dan een heleboel auto’s op een rij en als je er 1 ziet die je bevalt dan mag je die sleutels er uitpakken en dan is die van jou. Wij hebben uiteindelijk na lang wachten de Dodge Chager uitgekozen.

Nu konden we eindelijk naar het hotel rijden. Dit was gelukkig niet zo’n hele lange rit dus al vrij snel waren wij bij ons hotel en hebben we de auto in de parkeergarage ernaast gezet. Eenmaal in het hotel hebben we ingecheckt en zijn wij naar onze kamer gegaan. De kamer is prima voor 3 nachten.
Het is niet de meest luxe kamer, maar daar hadden we ook niet voor gekozen aangezien het maar voor 3 nachten is. Nadat we eindelijk alles gedumpt hadden op de kamer besloten we om de stad in te gaan op zoek naar wat eten. Toen we het hotel uitliepen en nog niet eens 200 meter de stad inliepen werden we eigenlijk gelijk al geconfronteerd met het mooie maar ook het moeilijk leven in Amerika, Los Angeles. We liepen langs een aantal dichte deuren toen we opeens aan onze rechterkant 2 jongens zagen staan die bezig waren met het openbreken van een deur. De 1 stond op de uitkijk en de andere was druk met de deur bezig. Hoewel ik normaal altijd zal ingrijpen deden wij dit nu niet. We hadden het er namelijk al in de auto over gehad dat wij ons nu in een land bevinden waar iedereen wapens met zich mee mag dragen. Het idee dat je iemand voorbij loopt, verkeerd aankijkt en vervolgens een wapen naar je hoofd hebt gericht is best een eng idee. We besloten ons niet in de problemen te werken en zouden ons nergens mee bemoeien. Toen we eenmaal een paar straten verder waren was het contrast tussen arm en rijk best goed te merken. Het stikt hier van de zwerver en van de mensen die het volgens mij naar het hoofd is geschoten. Schreeuwend komen sommige mensen langs je heen. Af en toe heeft er iemand een gesprek met een spook en kan hij volgens mij eeuwig praten over van alles en nog iets. De lucht van urine dat waarschijnlijk de hele straat bedekt gaat af en toe door onze neus. Uiteindelijk na lang lopen en niks geschikts te kunnen vinden zijn we maar een restaurant in gegaan waar we 2 grote stukken pizza bestellen. Ja 2 stukken waren meer dan zat want jemig wat zijn die hele pizza’s groot….

Na wat eten zijn we terug gelopen naar ons hotel en hebben we nog een biertje gedronken in de bar.
Nadat Jordy bijna met zijn bier in zijn hand in slaap valt zijn we naar boven gegaan en zijn we lekker het bed in gestapt. Op naar de volgende dag!